Jedyna i niepowtarzalna stolica plasująca się w trójce największych miast na świecie od zawsze budzi turystyczne pożądanie i jest chętnie odwiedzana przez podróżników z całego świata. Stolica jest także bardzo często pierwszym przystankiem dla turystów wybierających się na piaszczyste wybrzeża, niemniej zatrzymują się oni tam na dłużej, by przez chwilę poczuć klimat meksykańskiego życia. Z kolei podróżnicy planujący szczegółowo zwiedzić metropolię, powinni znaleźć klucz, według którego będą mogli poruszać się po rozległym terenie. Chociaż jest to miasto bardzo chaotyczne i ze względu na swój rozmiar sprawia wrażenie niezwykle zatłoczonego i zanieczyszczonego, ma w sobie pewien urok i z punktu widzenia turysty posiada wiele zalet. W niezwykły tygiel kulturowy wpisały się najmodniejsze trendy oraz historia związana z prekolumbijskimi ruinami, kolonialną zabudową i barokowymi świątyniami. Meksyk jest również pełen skarbów kultury, cygańskiej atmosfery i muzyki towarzyszącej na każdym kroku. Wędrując po mieście można trafić na potomków Tolteków przesiadujących na szerokich alejach wkomponowanych w przestronne i barwne place. Nieodłącznym elementem zwiedzania jest także szklaneczka tequili wypita na spacerowym deptaku czy smaczna tortilla serwowana przez typowy, meksykański bar „taquerias”. Mexico City po prostu trzeba zobaczyć. Stolicę można potraktować jako całe państwo w pigułce i delektować się tym egzotycznym koktajlem przez wiele godzin czy nawet dni. Za każdym rogiem czekają wyjątkowe zabytki, muzea i bazary, ale także znakomite restauracje, kluby nocne i niepowtarzalne widoki.

Mexico City położone jest na wyżynie leżącej w środkowej części kraju, na wysokości ponad 2000 m. n.p.m. i zamieszkiwane jest przez ponad 20 mln ludzi. Jak przystało na tak potężną aglomerację, Meksyk jest także centrum politycznym, administracyjnym, naukowym, ekonomicznym religijnymi i kulturalnym kraju. Chociaż Mexico City nosi oficjalnie taką samą nazwę jak państwo, nazywane jest także przez mieszkańców El De Efe, a w urzędowych tekstach La Ciudad de Mexico die Rede, przy czym państwo Meksyk określa się wtedy mianem La Republica lub La Patria. Klimat Meksyku ze względu na wysokie położenie miasta w kotlinie Anahuac i w sąsiedztwie pasm górskich: Sierra de las Cruces, Ajusco, Chichinautzin, Nevada i Sierra de Sierra de Guadalupe, jest stosunkowo chłodny ze średnimi temperaturami w roku oscylującymi około 18°C. Krajobraz samego miasta jest jednak równinny i wznoszący się łagodnie w kierunku południowo-zachodnim.

Wyprawa do Meksyku jest także rozbudzającą wyobraźnię podróżą w przeszłość. Początki mega-aglomeracji sięgają XIII w., kiedy w miejscu tym powstała stolica imperium Azteków o nazwie Tenochtitlan. Impulsem do wskazania tego miejsca przez boga Huitzilopochtli był orzeł z wężem w szponach, który usiadł na kaktusie wyrastającym na jednej z wysepek jeziora Texoco. W taki sposób powstało legendarne miasto zamieszkiwane przez ludy azteckie budujące kolejne osady aż do przybycia konkwistadorów w roku 1519 z Hernanem Cortesem na czele. Hiszpan zrównał miasto z ziemią i wybudował nową osadę, do której zaczęli zjeżdżać konkwistadorzy całej Ameryki Łacińskiej i Europy, a pokonani Indianie zaczęli pełnić służebną rolę. Meksyk bardzo szybko stał się największym miastem Nowej Hiszpanii z barokową architekturą, wśród której zachowały się azteckie piramidy. Stolica stała w ogniu wojny podczas XIX-wiecznego konfliktu ze Stanami Zjednoczonymi oraz na początku XX stulecia po wybuchu rewolucji meksykańskiej, by latach 1950-60 stanąć na nogi i wzmocnić swoją gospodarkę.

Pomimo wielkiego obszaru, na którym rozkłada się potężne Mexico City, poruszanie się nie stwarza aż takiego problemu, gdyż granice najbardziej interesującego turystów Centro Historico pokrywają się z terenem dawnej azteckiej stolicy. Bankowe, biznesowe i historyczne centrum znajduje się w obrębie ulicy La Alameda i placu Plaza de la Constitucion zwanego potocznie Zocalo. Jest to plac należący do największych na świecie, o wymiarach 240x240 m, na którym w 1813 r. ogłoszono pierwszą konstytucję Meksyku, a obecnie można oglądać liczne parady i rozmaite uroczystości. Od tego miejsca najlepiej zacząć wędrówkę po mieście poprzedzoną kawą wypitą w restauracji zabytkowego hotelu Majestic, z tarasu którego najlepiej widać ogromną przestrzeń. W oczy rzuca się od razu Catedral Metropolitana budowana przez 300 lat w różnych stylach i ukończona w roku 1813. Chociaż katedra sprawia wrażenie mrocznej, interesujące jest przestronne wnętrze z kilkoma nawami, do którego przez współczesne witraże wpadają promienie słoneczne tworzące tajemniczą aurę. Świątynia skrywa między innymi przyciągające uwagę ołtarze, pozłacane rzeźby i misternie wykonane obrazy. Odpoczywając na Zocalo można podziwiać wspaniałą fasadę Palacio Nacional – okazałego gmachu władz meksykańskich, w którym przed laty zasiadał legendarny przywódca Montezuma, imponujący Palacio del Ayuntamiento oraz wystylizowany Gran Hotel. Z większością budynków na placu związane są odrębne historie, a ich wnętrza kryją przeważnie galerie sztuki, muzea i instytucje rządowe.

Turystów urzeka wnętrze wąskiej świątyni Templo de la Ensenanza pochodzącej z końca XVIII w., z kolei podczas spaceru warto dotrzeć do najstarszego placu miasta z piękną kolumnadą – Plaza Santo Domingo, na którym hiszpańska atmosfera panuje przez całą dobę. Po drodze mija się jeden z prawdziwych skarbów miasta, czyli Templo Mayor – pozostałości azteckiego miasta Tenochtitlan, odkryte przez przypadek w 1978 r. W tym właśnie miejscu znajdowało się obrzędowe centrum prekolumbijskiego imperium, po którym została Piramida będąca przed wiekami miejscem koronacji, inauguracji, składania ofiar z ludzi i wielu innych ważnych wydarzeń. Niezwykle ciekawą historię związaną z tym miejscem oraz z bogiem wojny Huitzlopochtli i bogiem deszczu Tlaloca prezentuje Muzeum Świątyni Wielkiej, bogate w pamiątki historyczne i urządzone w sąsiedztwie stanowiska archeologicznego. Na turystach największe wrażenie robi kompozycja rzeźbiarska ukazująca rozczłonkowaną kobiecą postać – boginię Księżyca Coyolxauhqui. Patrząc na doskonale przygotowaną makietę Tenochtilanu można sobie wyobrazić, jak przed wiekami wyglądała potężna i zadziwiająca cywilizacja Azteków. Szlak spacerowy po Centro Historico i pozostałych dzielnicach prowadzi turystów wśród wielu interesujących zabytków zarówno sakralnych, jak i świeckich, mijając po drodze pomniki, budynki w kształcie piramid i przede wszystkim liczne muzea, z których ciekawie prezentują się przykładowo: Museo de Arte Moderno, Museo de Historia Natural de la Ciudad Mexico, Museo Mural de Diego Rivera, Museo de Leon Trotsky czy Museo Frida Kahlo. Turyści bez lęku wysokości koniecznie muszą wjechać windą na mierzącą 180 m Wieżę Ameryki Łacińskiej, z której widok pozwoli zorientować się jak wielkim miastem jest Meksyk.

Doskonałym odpoczynkiem od azteckiej historii jest wizyta na jednym z największych targowisk w mieście, jakim jest Mercado de la Merced. W ogromnym labiryncie straganów, wypełnionym dźwiękami, zapachami smażonych potraw i podniesionymi głosami znachorów można nieświadomie spędzić kilka ładnych godzin. Nie zaszkodzi także podążyć w kierunku parku Alameda – najpiękniejszego obszaru zielonego w mieście, gdzie ze ścieżkami, fontannami i pomnikami sąsiadują interesujące muzea, świątynie i pałace, które z pewnością zainteresują miłośników sztuki sakralnej oraz pasjonatów historii.

Chociaż w historycznym śródmieściu można spędzić wiele godzin, nie zaszkodzi podążyć także na północ, gdzie oprócz kolonialnych świątyń i nowoczesnej bazyliki znajdują się ruiny pochodzące z czasów poprzedzających konkwistę. Dzielnica założona przed laty przez odszczepieńców z plemienia Azteków zwana Tlatelolco, była przez pewien okres najważniejszym centrum kupiectwa i handlu w dawnym państwie. Miejscem centralnym jest obecnie plac Trzech Kultur symbolizujący meksykańską tożsamość narodową, ukształtowaną przez kulturę prekolumbijską i hiszpańską. Ikoną tego zróżnicowania są azteckie piramidy Tlatelolca, barokowy kościół Santiago de Tlatelolco wybudowany przez kolonizatorów oraz współczesny gmach Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W dzielnicy znajduje się jeszcze jedna budowla, którą zna każde meksykańskie dziecko. Jest to bazylika Matki Boskiej z Guadalupy związana z legendą o Juanie Diego, któremu trzykrotnie na wzgórzu Tepeyac objawiła się Matka Boska. Corocznie pielgrzymują tam miliony wiernych oraz turyści ciekawi tego znanego miejsca pielgrzymkowego, którzy przy okazji chcą zobaczyć religijne misteria z pre-hiszpańskimi motywami. Stara Basilica de Nuestra została wzniesiona w 1709 r. i była wielokrotnie przebudowywana, natomiast nowa wzniesiona w 1976 r. fascynuje nowoczesnymi witrażami, posadzkami wykonanymi z onyksu i marmurowym ołtarzem. Skarbem przyciągającym najwięcej pielgrzymów 12 grudnia (w rocznicę objawienia z 1531 r.) jest ponczo Juana Diego z wizerunkiem Świętej Dziewicy. Cała oprawa w tym okresie nabiera ludowego i religijnego charakteru, odbywają się tańce oraz pantomimy nawiązujące do przedchrześcijańskich mitów. Przeróżne arcydzieła związane z kultem maryjnym i sztuką sakralną można podziwiać w Museo de la Basilica Guadalupe usytuowanym w tylnej części starej bazyliki. Ciekawscy turyści mogą także podążyć śladem pielgrzymów do miejsca, w którym Matka Boska objawiła się Juanowi Diego. Wznosi się tam tzw. kaplica Na Wzgórku pochodząca z XVIII w. Gdy turystyczne i religijne emocje opadną, czas zaplanować wieczór. Spragnieni zabawy turyści wybierają się między innymi na Plaza Garibaldi i w okolice placu rozciągające się kilka przecznic na południe od La Lagunilli. Plac tętni życiem przez całą noc, a nocne lokale, teatry i bary z „tacos” zachęcają swoimi przytulnymi wnętrzami. Świetne dyskoteki i lokalne rozrywkowe otwierają swoje podwoje także na jednej z najważniejszych ulic miasta, jaką jest Avenida Los Insurgentes.

Ciekawym obszarem dla turystów mogą okazać się dawne, azteckie tereny wodonośne określane mianem Bosque de Chapultepec („Wzgórze Koników Polnych”). Ogromny park tworzą piękne ogrody, restauracje, ścieżki rowerowe i jeziorka, po których można pływać łodziami. A wszystko to w otoczeniu kilku ciekawych muzeów, ogrodu zoologicznego i lunaparku z kolejką górską. Na smakoszy meksykańskich potraw czeka za to dzielnica La Condesa z najlepszymi restauracjami, kawiarniami i nocnymi lokalami, które działają najczęściej w odrestaurowanych budynkach kolonialnych. Z kolei pasjonaci historii przyjeżdżają do Meksyku z całego świata, by zwiedzić jedyne w swoim rodzaju, oryginalne Museo Nacional de Antropologia. Kompleks gmachów skrywa najcenniejsze skarby meksykańskiej historii i kultury, dzielące się na kilka części tematycznych. Na zwiedzanie muzeum warto poświęcić mnóstwo czasu, gdyż każda sala zawiera niezwykle ciekawe znaleziska z epoki Azteków, Majów i wielu innych cywilizacji występujących tylko w tym regionie.

Jeżeli ktoś ma więcej czasu powinien zajrzeć na południe od Centro Historico, do dzielnicy San Angel z brukowanymi uliczkami, w której dominują wspaniałe place: Plaza de San Jacinto i Plaza del Convento. Wiele zabytków, muzeów i miejsc historycznych skłania do długiej wędrówki, którą najlepiej zakończyć robiąc zakupy w eleganckich sklepach czy na Bazarze Sabado lub zasiadając w ekskluzywnych restauracjach.

Meksyk jest tak ogromnym miastem, że na obejrzenie wyłącznie samych zabytków, muzeów i miejsc historycznych trzeba przeznaczyć kilka dni. Do tego dochodzi niezwykle bogata oferta kulturalna, rozwinięte życie nocne, niekończące się rozrywki w ciągu dnia i mnóstwo innych atrakcji niepozwalających na nudę. Zwiedzanie miasta najlepiej przemyśleć dużo wcześniej lub wybrać się na zorganizowaną wycieczkę z doświadczonym przewodnikiem. O relaksacyjny wypoczynek po zwiedzaniu miasta zadba doskonale rozwinięta i komfortowa baza noclegowa o szerokim wyborze standardu, zlokalizowana we wszystkich częściach aglomeracji. Miasto Meksyk ze względu na różnorodność okolic i wielu ciekawych miejsc jest również doskonałą bazą wypadową wycieczek we wszystkich kierunkach.

Meksykańskie potrawy charakteryzuje pewna skrajność, co z pewnością zauważą turyści zwiedzający ten zaskakujący kraj. Z jednej strony są to proste dania niewyróżniające się niczym specjalnym. Z drugiej jednak strony można trafić na skomplikowane zestawienia, które z pewnością zwrócą uwagę kulinarnych podróżników. Na pewno będzie ostro, co nie powinno zaskoczyć miłośników meksykańskiego kina, którzy na niejednym filmie widzieli twardych Meksykanów krzywiących się po spożyciu jakiegoś dania. Typowo meksykańskie potrawy są bardzo pikantne i aromatyczne, a niekwestionowaną królową przypraw jest chili. Przy spożywaniu papryki warto przemyśleć stare, indiańskie wierzenia, według których jedzenie dużych jej ilości wzmaga potencję seksualną, dając przy tym możliwość rzucania czarów na inne osoby. Bogactwo odmian tej rośliny z pewnością zaskoczy wielu globtroterów. Poblano, ancho, cascabel, jalapeno, guajillo czy habanero to zaledwie czubek „góry lodowej”, który objawia się w trakcie pokonywania kulinarnych bezdroży.

Na meksykańską kuchnię wpływ miały różne kultury pozostawiające po sobie podstawowe składniki takie jak: fasola, kukurydza, indyk, ryby i dziczyzna, obok których na stołach bardzo często można spotkać pomidory, awokado, różne gatunki kaktusów oraz tropikalne owoce. Upodobania kulinarne mieli także konkwistadorzy, którzy z Hiszpanii sprowadzili wieprzowinę, kurczaki, wołowinę, ser, pszenicę, oliwę, czosnek i cebulę, a z wypraw do Chin przywieźli ryż i przyprawy. Z kolei ciasta i desery to zasługa Francuzów, również goszczących w Meksyku przez pewien czas.

Z podstawowych rzeczy należy zapamiętać, że śniadania el desayuno składają się najczęściej z kawy, słodkiej bułki lub jajek, tortilli, fasoli czy chleba, wzbogaconych o zestaw owoców. Obiad la comida lub el almuerzo spożywany między 14 a 16 występuje przeważnie w wersji pierwszego dania i może to być przykładowo zupa (caldo) oraz ryż – sopa de arroz, po którym podawane jest danie główne w postaci jakiegoś mięsa lub ryby w sosie z nieodłączną fasolą. Kolacja la cena spożywana w godzinach 20-22 składa się z czegoś lekkiego, np.: kanapki z dżemem czy tacos – jednego z najpopularniejszych dań składającego się z tortilli wykonanej z mąki kukurydzianej, najczęściej z dodatkiem mięsa wołowego, cebuli, przypraw i pomidorów. W niektórych restauracjach tacos podaje się jako przystawkę. Turyści podróżujący po kraju bardzo często zaopatrują się w drobnych punktach sprzedających tacos, zwanych taquerias. Warto pamiętać, że w wielu miejscach tortillas, a nawet chleb, zastępują sztućce – ciasto rozrywane jest na kawałki, na które nabiera się poszczególne składniki dania.

Dla turystów z Europy znakiem rozpoznawalnym meksykańskiej kuchni jest tortilla, która może występować pod różnymi postaciami. Tradycyjne tortille wypieka się z mąki kukurydzianej, a ich wszystkich nazw nie jest w stanie wymienić nawet rodowity Meksykanin. Quesadillas to tortilla z serem lub innym nadzieniem smażona na ruszcie, w Tacos mogą znaleźć się różne rodzaje farszu podawane z posiekaną cebulką, kolendrą i ananasem, do Tostadas dodaje się podsmażoną fasolę, sałatę, kurczaka, pomidory, chili, cebulę, awokado i śmietanę lub ser, Enchilades zawiera serowy, mięsny lub rybny farsz podawany z kurczakiem, pikantnym sosem, śmietaną i serem, z kolei Spoa de tortilla to zupa z dodatkiem smażonych pasków tortilli, z pomidorami, chili i awokado. Innym rodzajem popularnych placków jest masa – ciasto z drobno mielonej kukurydzy, służące do wyrobu zbitych, prostokątnych placków z nadzieniem, zawijanych w łuski kukurydzianych kolb lub liście bananowca. Zarówno tortille jak i masa uwielbiane są przez turystów pod postacią zakąsek botana lub antojito.

Przypominające hiszpańskie tapas, meksykańskie antojitos to smakowite przekąski, które można dostać wszędzie. Mogą to być przykładowo sprzedawane przez ulicznych handlarzy kolby kukurydzy lub też chipsy kukurydziane z sosem guacamole. Turystycznemu węchowi nie powinny także ujść smakowite tortas – nadziewane bułeczki. Antojito podaje się najczęściej składane – taco lub zwijane – enchilada. Rozpoznawalnym daniem jest chociażby tortille enchilada – zawijany placek maczany w sosie chili. W menu bardzo często pojawia się burrito, czyli pszeniczna tortilla zawinięta wokół farszu.

Na równi z tortillą stawia się również chili zwane „pieprzem meksykańskim”, które ma wiele odmian i jest niezwykle aromatyczne. Przyprawa trafia na stoły posiekana, zmiksowana, surowa, gotowana lub w połączeniu z cebulą, czosnkiem czy kolendrą. Najpopularniejsze jest chile serrano, na surowo jada się chile de arbol, łagodny i słodkawy smak ma chile ancho, a chile habanero uważane jest za najostrzejszą paprykę świata. Ostry smak łagodzi najlepiej łyk zimnego piwa lub kęs suchego chleba. A dobrych piw w Meksyku nie brakuje. Warto sięgnąć przykładowo po Pacifico, Montejo czy Leon Negro, chociaż w upały pragnienie gasi także orzeźwiający napój horchata przyrządzany z wody ryżowej, cukru i cynamonu. Z kolei po sytym obiedzie najlepiej uraczyć się butelką słabego, ale wybornego wina pulque wyrabianego z agawy. W upalny dzień nie zaszkodzi sięgnąć po szklaneczkę aquas frescas, czyli wody smakowej wyrabianej z limonki, melona, hibiskusa czy tamarynda. Jest jeszcze jedna alkoholowa powinność, którą powinien spełnić każdy turysta przemierzający meksykańskie pustkowia. Ten charakterystyczny trunek piją tam wszyscy i nawet w wielu europejskich krajach nikt nie przechodzi obok niego obojętnie. Tequila! Narodowe dobro Meksyku pędzi się z błękitnej agawy, przy czym po szklaneczkę najprawdziwszego shota najlepiej sięgnąć w ojczyźnie alkoholu, czyli mieście Tequila w stanie Jalisco. Dopełnieniem rytuału picia tequili jest skonsumowanie robaka, który zalega na dnie najlepszych gatunków tego alkoholu i prowokuje do kulinarnej konfrontacji. Jeżeli ktoś nie przepada za alkoholem, z pewnością doceni wspaniałe kawy: cafe de olla – parzoną z cynamonem, cafe americana – serwowaną w kawiarniach stylizowanych na amerykańskie czy piloncillo – aromatyczny napar z brązowym cukrem.

Meksyk ma także swój niepowtarzalny, kulinarny urok, który najlepiej poznać wybierając się na targowisko. Oprócz szerokiej gamy egzotycznych owoców można trafić tam na rarytasy w postaci smażonych robaków toczących korzenie agawy – gusanos, świerszczy sprowadzanych ze stanu Oaxaca, grzybów pasożytujących na kukurydzy – huitlacoche lub mrówczych jajeczek escamole.

Chociaż Meksyk kojarzy się przeważnie z tequilą, tortillą, burrito i sombrero, dla turystów z Europy może okazać się fascynującym krajem z kilku względów. Różnorodność kultury i obyczajów odzwierciedla odmienność etniczna mieszkańców kraju, którzy bardzo często prowadzą prekolumbijski styl życia. Można tam spotkać tradycyjnych Indian Nahua, Otomi i Mazahua, a także Murzynów, Azjatów i potomków związków zapoczątkowanych przez białych mężczyzn z Indiankami. W poszczególnych regionach żyją także Indianie Tarahumara, Seri, Cora, Taraskowie, Totonakowie i wiele innych. Tak czy inaczej wszystkie te grupy i mieszanki ras nastawione są na wspólnotę i kultywują specyficzny sposób życia oparty na rodzinie, przyjaciołach, spotkaniach towarzyskich, hucznie obchodzonych świętach i przyjaznym nastawieniu do turystów.

Przez wiele stuleci w Meksyku dominowała kultura oparta na machismo, czyli męskości i chociaż na prowincji można dostrzec wyższość mężczyzn nad kobietami, w większych miastach taki podział zanika. Charakterystyczni są natomiast charros – kowboje, których charyzma wywodzi się jeszcze z czasów kolonialnych i związana jest z historią Meksyku. Obecnie charros uchodzą za romantyków, wielbicieli kobiet i pasjonatów rodeo bezgranicznie oddanych swojemu hobby. Charreria, czyli impreza w stylu rodeo jest niemalże sportem narodowym przyciągającym swoją oprawą także turystów. Na popularnych zawodach można obserwować między innymi ujeżdżanie dzikich koni, walki byków i konkurencje z wykorzystaniem lassa.

Wizerunek Meksykanów związany jest także z religią. Większość jest katolikami czczącymi przede wszystkim Matkę Boską z Guadalupe. Wizerunki patronki kraju widoczne są wszędzie, a do bazyliki w Meksyku pielgrzymują co roku miliony wiernych.

Meksykanie uwielbiają zabawę, dlatego hucznie obchodzą wiele świąt i często udzielają się w lokalnych fiestach. Dużą popularnością cieszą się przykładowo obchody dnia patrona jakiegoś miasta, kiedy obok mszy i procesji nierozerwalnym elementem są huczne zabawy, tańce do białego rana i fajerwerki. W kalendarzu meksykańskim można znaleźć aż kilka tysięcy fiest będących ważną częścią życia społecznego. Głównie widać tam wpływy hiszpańskie, chociaż duża część rytuałów pochodzi z czasów prekolumbijskich oraz związana jest z obrządkami plemion indiańskich. Dla turystów z Europy ciekawym obrządkiem może być przykładowo Święto Zmarłych, kiedy Meksykanie idą na cmentarze i na grobach stawiają ulubione dania nieżyjących krewnych i urządzają swoiste pikniki. Do najbardziej rozpoznawalnych meksykańskich świąt należy Wielki Tydzień, Wniebowstąpienie Najświętszej Marii Panny, święto Marii Panny w Guadalupe oraz Festiwal Cervantino. Podobnie jest z muzyką, którą słychać dosłownie wszędzie. Muzyka jest różnorodna, ale niezwykle charakterystyczna. W wielu miejscach można wsłuchać się w rytmy salsy czy też wyruszyć w muzyczną podróż z corridos wygrywaną na gitarach, kontrabasach i bębnach przez grupę grajków znaną jako mariachi.

Spędzając urlop w Meksyku można zauważyć, że jedną z cnót narodowych jest cierpliwość. Wszyscy podchodzą bardzo luźno do punktualności, korków w miastach i codziennego funkcjonowania, żyjąc w myśl idei manana – „jutro”.

Ważną dziedziną życia związaną z tradycjami sięgającymi czasów jeszcze sprzed przybycia Hiszpanów jest rękodzielnictwo. Techniki wytwarzania misternych dzieł sztuki przekazywane są z pokolenia na pokolenie i kuszą swoim pięknem turystów poszukujących cennych pamiątek. W poszczególnych regionach można znaleźć różne rękodzieła sztuki ludowej tworzone najczęściej przez lokalne plemiona. W meksykańską kulturę wpisały się także murale, czyli monumentalne malowidła zdobiące ściany gmachów publicznych i nie tylko, w każdym zakątku kraju. Arcydzieła malarskie związane są najczęściej z historią Meksyku naznaczoną rewolucją z 1919 r. i bywają nacechowane religijnie.

W większości kurortów turystycznych obowiązuje luźna atmosfera i nikt nie zwraca uwagi na ubiór, niemniej mieszkańcy miast nieufnie podchodzą do przesadnie roznegliżowanych turystów, szczególnie w czasie trwania świąt. W przypadkowych rozmowach lepiej nie wypowiadać się z dezaprobatą o kogoś rodzinie. Mężczyźni przy powitaniu ściskają sobie dłonie lub jeśli znają się bardzo dobrze, przyjaźnie klepią się po plecach. Warto pamiętać, że zwyczaje meksykańskie nie pozwalają zaprzeczać gościom ani na ich pytania odpowiadać negatywnie, a więc nie należy się dziwić, kiedy w trakcie rozmowy ktoś cały czas „przytakuje”. W dobrym tonie leży prawienie komplementów, a rozmawianie z nieznajomymi uważane jest za naturalne.

W restauracjach daje się zwykle napiwki sięgające 10-15% rachunku, jeżeli chce się zostawić po sobie dobre wrażenie. W barach, restauracjach i kawiarniach napiwki nie są wliczane w rachunek.

Xochimilco – niepowtarzalne „pływające ogrody” oddalone od Meksyku o kilkanaście kilometrów i wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO są doskonałym miejscem na spędzenie weekendu. Pozostałości prekolumbijskich miast zatopione wśród zieleni, kanałów oraz wysepek, skąpane w rozrywkowej atmosferze prezentują się niezwykle malowniczo. Na spotkania przyjeżdżają tam całe meksykańskie rodziny, a turyści urządzają sobie wypoczynkowe pikniki po zwiedzaniu zabytków Mexico City. Park Krajobrazowy Xochimilco można zwiedzić specjalną łodzią „trajineras” lub na rowerze. Atrakcyjne są także pozostałe miejsca, takie jak: XVI-wieczny klasztor San Bernardino de Siena, Museo Dolores Olmedo prezentujące wybitne dzieła Fridy Kahlo i Diega Rivery czy Mercado – idealne miejsce na zrobienie zakupów i skosztowanie meksykańskiej kuchni.

Cuicuilco – najstarsze stanowisko archeologiczne w Dolinie Meksyku z muzeum eksponującym prace wykopaliskowe, które odsłoniły osadę pochodzącą z około 300 r. n.e. Miasto zniszczyła erupcja wulkanu Xitle, pozostawiając jedynie cenne przedmioty odnalezione przez naukowców.

Cuernavaca – jedyne takie miejsce w Dolinie Meksyku zwane „krainą wiecznej wiosny” i „lesistą doliną”, w której wypoczywa meksykańska arystokracja. Wspaniały klimat wykorzystują liczne centra SPA łączące odmładzające zabiegi z historyczną edukacją. Turystów kuszą kurorty wypoczynkowe, parki wodne, rzeki oraz wspaniałe miasto Cuernavaca uważane za źródło energii. Krajobraz wzbogaca widok na wulkany, w które według legendy bogowie zamienili parę kochanków, a także wyszukane hacjendy pełniące funkcję muzeów oraz dostojne wille przyjmujące na noclegi swoich gości. Przed wiekami z miasta korzystał król Azteków Montezuma II, Konkwistador Hernan Cortes i cesarz Meksyku Maksymilian I Habsburg, a obecnie zjeżdżają tam turyści pragnący zwiedzić świątynię-warownię Recinto de la Catedral, Jardin Borda – wspaniały letni pałac i park w stylu andaluzyjskim ze sztucznym jeziorem, Ogród Etnobotaniczny, Muzeum Medycyny Tradycyjnej i Zielnik oraz kilka wspaniałych rezydencji należących do meksykańskich władców. W mieście panuje sielankowa atmosfera, znajduje się mnóstwo najznamienitszych restauracji, muzeów i zacisznych placów, a nawet punkt widokowy Jardin Juarez zaprojektowany przez Gustawa Eiffela.

Cholula – niewielką osadę otacza aura mistycyzmu za sprawą wierzeń religijnych, które w dawnych mieszkańcach zakorzenił bóg-król Quetzalcoatl. Osiedle wzniesione w latach 400-300 p.n.e. przetrwało do czasów konkwistadora Cortesa, który w roku 1519 przybył w to miejsce z oddziałami pomocniczymi krzewić hiszpańską kulturę. W ciągu całej prekolumbijskiej historii Cholula była potężnym miastem i centrum handlowym. Do czasów dzisiejszych przetrwała Gran Piramide de Tepanapa, czyli piramida świątynna poświęcona bogu wiatru, który według wierzeń zapoznał mieszkańców Mezoameryki ze sztuką, nauką i uprawą roli. Obiekt niemalże w całości pokryty ziemią i roślinnością uchodzi za najrozleglejszą budowlę tego typu na świecie, z długością każdego boku sięgająca blisko 500 m. Całkowity rozmiar prehistorycznego obiektu można sobie odwzorować w wyobraźni, spoglądając na makietę w lokalnym muzeum. Najwięcej turystów zjawia się tam w okresie marcowej równonocy wiosennej i grudniowego przesilenia zimowego, kiedy o poranku i wieczorem na piramidzie pojawia się sunąca linia słoneczna przypominająca pełzającego węża. Atrakcji turystycznych w tym miejscu nie brakuje. Dodatkowo można zwiedzić świątynię de Nuestra Senora de los Remedios, sprzed której roztacza się wspaniała panorama całego miasta, miejski plac „zocalo” otoczony jaskrawo pomalowanymi restauracjami i sklepami oraz klasztor San Gabriel zbudowany w 1549 r. przez franciszkanów, skrywający labirynt kolumnad i zwieńczony kilkudziesięcioma kopułami. W okolicy miasta znajdują się również dwa zabytkowe kościoły: Santa Maria Tonantzintla należący do najwspanialszych osiągnięć artystycznych obu Ameryk oraz San Francisco Acatepec uchodzący za najlepszy przykład tzw. szczytowego baroku w Meksyku.

Puebla – miasto znane w Meksyku ze słynnego sosu „mole poblano” leży w żyznej dolinie między najwyższymi łańcuchami górskimi i trzema największymi wulkanami pokrytymi śniegiem. Kolonialne centrum pełne jest klasztorów, kościołów i budynków użyteczności publicznej, które wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W mieście nadal wytwarza się kolorowe kafle i bogate sztukaterie, które nadały architekturze miejskiej wyjątkowego charakteru. Miejscowość założona w 1513 r. jako Ciudad de Los Angeles miała swój własny uniwersytet i stała się siedzibą biskupstwa. Charakterystyczne płytki „azulejos” zaczęto produkować już w XVI w. i do dziś stanowią ozdobę wielu miejscowości. Puebla była areną zaciętych walk podczas wojny amerykańsko-meksykańskiej (1846-1848) oraz w czasie rewolucji z początku XX wieku. W mieście trudno się zgubić, gdyż siatka ulic podzielona jest według układu współrzędnych, natomiast zwiedzanie warto zacząć od głównego placu Plaza de la Constitucion otoczonego XVI-wiecznymi arkadami. Wieczorami gromadzą się tam tłumy turystów i artyści uliczni, dla których tłem jest katedra, druga co do wielkości w całym Meksyku. Świątynia wybudowana w 1649 r. z ciemnego kamienia charakteryzuje się surowym wnętrzem, przyciągającym uwagę głównym portalem i reliefami przedstawiającymi czterech hiszpańskich królów z linii habsburskiej. W mieście znajduje się mnóstwo interesujących gmachów i świątyń, które najlepiej zwiedzić w towarzystwie przewodnika.

Teotihuacan – podążając na północny-wschód od miasta Meksyk można trafić na ruiny pierwszego „metropolis” na półkuli zachodniej. Przez pierwsze 600 lat n.e. miejsce to było najważniejszą potęgą polityczną i religijną Ameryki Środkowej. Chociaż naukowcy niewiele mogą powiedzieć o ludziach, którzy stworzyli ten potężny, symetrycznie rozplanowany kompleks jednorodnie rozplanowanych budynków, na turystach robi to ogromne wrażenie i nie wyjeżdżają z tego miejsca obojętni. Krocząc po wybrukowanej skałami wulkanicznymi Alei Zmarłych – Avenida de los Muertos, powstałej 200 lat p.n.e., można poczuć się jak w innym wymiarze. Budynki wzniesione wzdłuż traktu miały dla starożytnych ogromne znaczenie symboliczne i związane były z kultami religijnymi, astrologią i tajemniczymi rytuałami. Chociaż z budowli pozostało niewiele, można sobie wyobrazić potęgę dawnych cywilizacji spoglądając na: prostokątny kompleks Cytadeli z czterema ścianami zwieńczonymi kilkunastoma piramidami; Piramidę Słońca – największą budowlę miasta, z której można podziwiać teren całych wykopalisk; złożoną z czterech poziomów Piramidę Księżyca, na którą prowadzą szerokie schody. Zwiedzać można także rozległe place oraz świątynie i pałace związane z poszczególnymi obrzędami, o których najwięcej można dowiedzieć się w kilku tematycznych muzeach. Obszar Teotihuacan spowija mistyczna aura udzielająca się głównie turystom przybywającym w to miejsca w dniu równonocy wiosennej, kiedy na Piramidzie Słońca gromadzą się setki osób pragnących odnowić własne zasoby niebiańskiej energii. Poza centrum obrzędowym znajduje się tam również wiele ciekawych miejsc, jak chociażby pozostałości osad mieszkalnych, ruiny z malowidłami ściennymi i inne skarbnice z pięknymi freskami. Teotihuacan wpisane jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i znajduje się na liście najważniejszych miejsc, które każdy liczący się podróżnik powinien odwiedzić w swoim życiu.

Tlaxcala – miasto z epoki kolonialnej ma się czym pochwalić za sprawą kilku świątyń o historycznym znaczeniu. W jednej z nich – Templo de San Francisco zachowała się chrzcielnica, w której lokalne plemiona przyjęły chrzest z rąk Hiszpanów. W miasteczku można znaleźć mnóstwo śladów po obecności konkwistadorów i Indian.

Xochicalco – wykopaliska zwane „miejscem dworu kwiatów” położone są na tarasowych wzniesieniach i stanowi niemałą atrakcję turystyczną. Miasto przeżywające swój rozkwit w latach 700-900 n.e. związane było z cywilizacją Tolteków i kulturą Teotihuakanów. Odkryte przez naukowców wzgórze okazało się piramidą związaną z ceremonialną wartością regionu. Pod budowlą znajduje się sieć korytarzy i jaskiń z malowidłami, a najważniejszym miejscem jest Plaza Ceremionial – święty plac z bogato zdobioną płaskorzeźbami świątynią Templo de Quetzalcoatl. Badacze tematu uważają, że na Placu Rytej Steli – Plaza de la Estela de Dos Glifos, przed wiekami spotkali się Majowie, Zapotekowie i mieszkańcy Zatoki Meksykańskiej, by stworzyć wspólny kalendarz. Czy tak naprawdę było mogą sprawdzić turyści przyjeżdzający do Xochicalco dwa razy w roku, gdy słońce jest w zenicie i wpadając do podziemi piramidy odsłania rąbek tajemnicy.

Kiedy najlepiej wybrać się do Mexico City?
Mexico City jest kierunkiem całorocznym, niemniej termin podróży najlepiej zgrać z planami dotyczącymi samego pobytu. Typowy sezon turystyczny trwa od listopada do Wielkanocy i wtedy można się spodziewać największego obłożenia w hotelach. Letnie miesiące bywają najczęściej bardzo gorące, duszne i obfitujące w opady. Temperatury są znośne we wrześniu, październiku i maju, a ceny w tym okresie są nieco niższe niż w sezonie. W okolicy stolicy zimą w nocy i we wczesnych godzinach porannych bywa zimno. Miasto Meksyk położone jest na centralnym płaskowyżu, gdzie średnia roczna temperatur wynosi 18°C, natomiast latem podczas pory deszczowej przypadającej na lipiec i sierpień oscyluje około 30°C. Przez większą część roku jest ciepło, więc turyści nastawieni głównie na zwiedzanie mogą się tam wybrać w dowolnym czasie.

W Mexico City przykładowo warto pojawić się w marcu, kiedy każdego roku odbywa się Festiwal Meksyku organizowany przez Centrum Historyczne, składający się z koncertów, wystaw, spektakli i niekończących się imprez kulturalnych.

Jaka waluta obowiązuje w Meksyku i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Meksyku jest peso meksykańskie (MXN), 1 MXN = 100 centavos. Ceny w Meksyku są porównywalne do polskich, chociaż różnią się w zależności od regionów turystycznych. Północ Meksyku uchodzi za nieco droższą od południa, natomiast w kurortach letnich ceny utrzymują się na stałym, wyższym poziomie.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Meksyku?
Bez wątpienia Meksyk jest skarbnicą wyszukanych pamiątek związanych najczęściej z indiańskim rękodziełem. Misterne wyroby najlepiej jest kupować bezpośrednio u twórców lub na targowiskach. Przed pójściem na targ warto wstąpić do jakiegoś sklepu z pamiątkami, by zorientować się cenach. Najlepiej rozglądać się za pamiątkami i przedmiotami codziennego użytku wyrabianymi przez lokalne plemiona indiańskie. W każdym regionie można znaleźć unikatowe skarby, których próżno szukać w wielkich centrach handlowych. W całym kraju można kupić ceramikę, repliki sztuki prekolumbijskiej, wyroby z drewna (między innymi misternie wykonane figurki i artykuły gospodarstwa domowego), wyplatane koszyki i indiańskie malowidła na korze. W wielu sklepach można nabyć wełniane ubrania najwyższej jakości, ręcznie tkane pasy czy spódniczki farbowane naturalnymi barwnikami. Sztuka ludowa bardzo często łączy w sobie elementy hiszpańskie i meksykańskie, tworząc niepowtarzalną mieszankę. Przykładem mogą być interesujące przedmioty z gliny zwane „talavera”, których sztuka wytwarzania pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego. Niektóre sklepy specjalizują się w sprzedaży biżuterii, szczególnie srebrnej, wyrobów miedzianych (dzbany, tace, patelnie) czy wyrobów z onyksu. Ciekawą pamiątką lub pomysłem na prezent może być butelka tequili, gitara czy prawdziwe, meksykańskie sombrero.

Doskonałym miejscem na zrobienie zakupów w Mexico City jest Zona Rosa, czyli „Różowa Strefa”, w której ilość galerii, modnych butików i sklepów z pamiątkami jest nad wyraz imponująca. Elegancką ulicą handlową jest Amberes, ciekawe centra handlowe można znaleźć na Plaza Rosa i Plaza Angel, a szerokim wyborem przeróżnych towarów dysponuje również targowisko Mercado Insurgentes. Warto pamiętać, że każda dzielnica ma swój cotygodniowy targ uliczny zwany „tianguis”, o który najlepiej zapytać przypadkowego przechodnia. Tłumy turystów ściągają także na słynny, zadaszony Bazar Sabado z wyrobami rękodzieła pochodzącymi z całego kraju i kolorowymi straganami oferującymi całą paletę pamiątek.

Jaki czas obowiązuje w Meksyku?
W Meksyku czas polski cofamy o 7 godzin.

Jak poruszać się po Meksyku?
Komunikacja autobusowa jest bardzo dobrze rozwinięta i powszechnie uważa się, że tam, gdzie jest droga można dojechać autobusem – najpopularniejszym środkiem transportu zwanym „camion”. Działa tam wiele przedsiębiorstw autobusowych i nie ma problemu z przemieszczaniem się. Liczne trasy łączą miasta w centrum kraju z granicami i wybrzeżami. Autobusy są stosunkowo tanie, mają I, II i luksusową klasę oraz kursują często. Meksyk nie może pochwalić się zbyt dobrze rozwiniętymi i utrzymanymi liniami kolejowymi, więc pokonując znaczne odległości lepiej korzystać z samolotów i autobusów.

Stan dróg jest zróżnicowany w zależności od regionu i dzieli się na płatne drogi w dobrym stanie – „cuota” oraz bezpłatne – „libre”, po których najgorzej jeździ się w porze deszczowej. Generalnie podróżowanie samochodem po Meksyku uchodzi za popularną formę zwiedzania i warto zastanowić się nad wypożyczeniem auta, by chociażby na własną rękę zwiedzić najbliższą okolicę. Z wynajęciem samochodu nie ma problemu, gdyż wypożyczalnie działają w większości dużych miast i w prawie każdym liczącym się ośrodku turystycznym. Wystarczy tylko karta kredytowa, wiek powyżej 25 lat i prawo jazdy (międzynarodowe prawo jazdy nie jest wymagane, ale taki dokument warto posiadać w razie kolizji drogowej). Na podstawie polskiego prawa jazdy meksykańskie władze mogą wystawić odpowiednie zaświadczenie równoważne z międzynarodowym prawem jazdy. Jeżeli ktoś nie chce zawracać sobie głowy wypożyczaniem samochodu, może wynająć taksówkę, której koszt pracy w ciągu dnia jest zbliżony do wynajmu auta.

Po Mexico City najlepiej poruszać się komunikacją miejską, gdyż trasy są mocno rozbudowane i można dotrzeć we wszystkie zakątki. Innym rozwiązaniem jest dobrze funkcjonujące metro, którego sieć dociera do najważniejszych punktów orientacyjnych. Turystom odradza się korzystanie w stolicy z samochodu, gdyż bezlitosne korki i kierowcy nieprzestrzegający zasad ruchu są codziennością. Komunikacja miejska jest tania i uchodzi za najlepszy sposób poruszania się po rozległej aglomeracji.

Jakie są ograniczenia celne są w Meksyku?
Do Meksyku można wwieźć bez deklaracji 10 tys. USD w gotówce lub równowartość w innych walutach, przedmioty i sprzęt elektroniczny do użytku osobistego, do 20 paczek papierosów i 3 l dowolnych napojów alkoholowych oraz towary nie budzące podejrzeń władz w ilościach niehandlowych. Obowiązuje zakaz wwozu świeżych artykułów spożywczych, żywności, roślin i nasion. Surowy zakaz obejmuje wywożenie zwierząt oraz przedmiotów przedstawiających wartość archeologiczną.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Meksyku?
Chociaż w Meksyku nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczenia osobowego warto wykupić polisę od kosztów leczenia w jakimś towarzystwie ubezpieczeniowym z przedstawicielstwem w USA lub Meksyku. Praktykuje się, że osoby, które są hospitalizowane na terenie kraju nie zawsze są wypuszczane ze szpitala przed uiszczeniem należności za leczenie. Najlepiej skorzystać z ubezpieczeń oferowanych w ramach poszczególnych pakietów wycieczkowych proponowanych przez większość dużych agencji podróży, ale przed wyborem należy dokładnie sprawdzić warunki polisy. W innym wypadku koszty leczenia pacjent pokrywa z własnej kieszeni. Warto także posiadać ważną kartę płatniczą, gdyż nawet posiadanie ubezpieczenia medycznego w firmach europejskich nie gwarantuje, że szpital podejmie leczenie pacjenta. Najlepszym rozwiązaniem jest posiadanie ubezpieczenia typu „płatne natychmiast w czasie leczenia za granicą”, niż polisy refundowanej po powrocie do kraju.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Meksyku jest paszport ważny przynajmniej 6 miesięcy. Od turystów nie jest wymagana wiza, natomiast obowiązuje karta turystyczna dostępna na pokładzie samolotu, w porcie wjazdowym lub w biurze podróży.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Meksyku: www.meksyk.polemb.net

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Meksykańskich Stanach Zjednoczonych
Meksyk, Meksyk, Cracovia 40, Col. San Angel , 01000
Tel.: +52 55 54812050 wew.102 Faks: +52 55 56167314
[email protected]
www.meksyk.polemb.net